Umuru hayriyenin çok ve büyük muzır manileri olurmuş. Şeytan bütün avenelerini hayırlı bir işin engellenmesine seferber edermiş. Yapılan bir hayrın boşa çıkarılabilmesi için belkide elli yıl pusuda kalırmış. Ta insanoğlu unutsunda elli sene sonra o hayrı terkederek günahkâr olsun diye.

Bir önceki yazımızda kadının İslam’ı tebliğ için ya da özellikle tesettür ve başörtüsü olmak üzere İslami bazı yasakların kaldırılmasını sağlayabilmek adına meydanlarda kullanılmasının mahsurlarını anlatmaya çalışmıştık. Ancak bu yazımdan sonra birçok tenkit aldım. “Hangi çağda yaşıyorsunuz? Kadınları eve hapsedin mi demek istiyorsunuz? Kadın tesettüre uyduğu sürece dışarıda İslam’ı tebliğ edemez mi? Kadın hem ahlaklı ve dindar bir nesil yetiştirip hem de sokaklarda İslam’a hasret insanlara tebliğ yapamaz mı?” şeklinde birçok sual de yöneltildi.

Bu yazımda bir meseleyi değil bir fikir hareketini siz değerli okurlarıma tanıtmaya gayret edeceğim inşallah. Bu fikir hareketidir ki, İslam’ın hayat damarlarının koparıldığı bu zamanda korkusuzca ve cesurca kopan bu damarları tedavi etme gayretine girişmiştir. Sosyal Doku olarak adlandırılan bu hareket Ümmetin Ümmet olabilmek şuuru için gayret göstermektedir.

Çevik Bir, 28 Şubat’ın mimarı. Yaptıkları zulümler ayyuka çıktı. Şimdi adalet önünde hesap verecek. Künyesine gerek yok. Yaptıkları künyesini anlatmaya yeterli. İlnur Çevik, gazeteci yazar. 1984 yılından beri Turkish Daily News Gazetesi Genel Yayın Müdürü’ lüğünü yürütmektedir. Her şeyden Önemlisi Büyük Üstad Süleyman Demirel’ in danışmanlığını yapmıştır. Yani 28 Şubat’ın asıl mimarının ve Müslümanlara en büyük darbeyi vuran bir İslam köylünün danışmanlığını. Amerikan ve İngiliz kaynaklı aldığı ödülleri saymaya gerek dahi görmüyorum.

610 yılının 27. Recep günü Peygamberlik kendisine tevdi olduktan sonra cemaatinin tamamı asker olan bir Peygamberdi Efendimiz (SAV). Bu gün iyi bir komutan olmak için yıllarca okumak, iyi bir şehir valisi olmak için yine yıllarca okumak, iyi bir bilim mühendisi olmak için yine yıllarca okumak gereklidir. Fakat Peygamber Efendimiz (SAV) erdemli kişiliği ve Allah’a bağlılığı ile kazanmıştı tüm bu vasıfları. O, ümmete hem bir komutan, hem bir başkan, hem bir baba oluvermişti, o günden sonra.

İskilipli Atıf Hoca Efendiyi duymayanımız yoktur. Üstad Bediüzzaman’ ın (RA) da eserlerinde belirttiği ve istemeyerek takanlar müstesna takanların belki de kâfir olacaklarını beyan ettiği şapka ile alakalı olarak yazdığı Frenk Mukallitliği eserini yazdığı gerekçesi ile yargılanarak idam edilen bir İslam Âlimi ve dahi mücahidi. Üstelik Frenk Mukallitliği eserini daha şapka kanunu çıkmadan bir buçuk yıl önce yazmış bir âlim. Ama rejim devamını ve inkılâbını oturtmak için hile ve cebir ile bir insanı göz göre göre halka ve ulemaya gözdağı verircesine idam etmiş.

1996 yılları idi. Türkiye Müslim Gündüz Hoca efendinin olayı ile çalkalanıyordu. Ülke Müslümanları param parça olmuştu nasıl olurdu nasıl yapardı. Müslüman ferasetli olurdu. Bir cemaat lideri böyle yapmamalı idi… Evet, maalesef tüm Müslümanlar ağız birliği etmişçesine bu sözleri haykırıyordu. Aynı sözlerin bir benzerini Hüseyin Üzmez de de duyduk. Hem Müslümanlar hem de bu kesimin medyası terk etmişti bir anda bu insanları.

Akşam gazetesinden Sn. Gülay Barbaros Altan Hanımefendinin tarafıma yönlendirmiş olduğu sorulara samimi duygularla cevap vermeye çalıştım. Söz konusu yazı dizisi yazının amacına uygun olarak aynı tarihte Akşam gazetesinde pazar ekinin 11. sayfasında ve internet sayfasında "Haklarımızı alıyoruz ama keşke üniformamızı da verselerdi" yazı başlığı altında yayınlandı. Söz konusu röportaj aslında yaşadıklarımın belki de çok cüzi bir kısmı ve kalbimin hakka bakan yansımasının bir sonucu olarak ortaya çıktı. Biraz uzunca siz değerli okurlarıma ve özellikle gönül dostlarıma ve silah arkadaşlarıma sunmaktan gurur duymaktayım.

Eğer hedefiniz yoksa oraya asla varamazsınız. Türk milletinin bin yıldan fazla süredir güzide bir kurumu olan Türk Silahlı Kuvvetlerinde edindiğim tecrübe ve hayat görüşünü, özel sektörde sivil hayata adapte ederek,

Yüzbaşı Bülent Demir, benim Kara Harp Okulunda 1. sınıfta iken aynı kısımda okuduğum, karşılıklı koğuşlarda kaldığımız ve yakından tanıdığım cesaretli, gözü pek, vatanperver bir silah arkadaşımdır. Kendisinin yanında bir dönem askerlik vazifesini ifa eden Asteğmen Tahsin Ayhan' ın gerçek dışı iftiralarla dolu olan bir yazısını görünce bu yazıyı siteme taşımak elzem ve şart olmuştur.